Photocredits: Jorge Alvarado (cover) & Gio Bartlett (header)
De afgelopen jaren is er nogal wat gebeurd om het allemaal “beter” te maken. En ik maak me daarom zorgen, want te vaak is er wel weer een nieuwe blinde vlek, niet geheel gehinderd door de hoop dat het zo misschien wel goedkoper kan. In mijn vorige blog had ik het er al over dat alles maar goedkoper moet om het als beter te beschouwen, niets is minder waar want de kwaliteit zien we in een schrikbarende dalende curve de verkeerde kant opgaan en op termijn daarmee ook de resultaten, dat kan ik je beloven.
Ik neem je deze maand daarom mee in zaken die hieraan bijdragen. Niet met een zure bloemlezing als doel, maar met de intentie de ogen te openen en erger te voorkomen. Om te beginnen zie ik marketing en communicatie als 2 aparte vakgebieden, ook als we het hebben over marketingcommunicatie. Ik heb de tijden gekend dat vanuit dit besef de bezetting was ondergebracht in 2 aparte directoraten. Tegenwoordig worden beide rollen met droge ogen in 1 adem genoemd. Niet omdat dat beter werkt, maar gewoon omdat gedacht wordt dat het minder kost als 1 persoon het werk op beide vlakken voor zijn rekening neemt.
Dit gaat niet werken, want je werkweek wordt er niet langer van en iemand gaat er niet meer door opleveren, waardoor het langer duurt om iets te realiseren, wat logischerwijs uiteindelijk meer geld kost. Deze zogenaamde “propfunctie” problematiek wordt in het slechtste geval ook nog uitgebreid met elementen voor online en social media, onder het mom “Kun je dat ook even meenemen?” alsof de situatie al niet ernstig genoeg is.
Vaak wordt deze illusie er niet beter op bij de inzet van de zogenaamde “vrouwtjes” van de baas naast minderjarige stagiaires op zoek naar de ultieme instapfunctie voor hun loopbaan. In hun eigen eagernes doen ze zo’n beetje bijna alles om een voet tussen de deur te krijgen: gouden bergen beloven voor een schamel salaris of stagiaire plusvergoeding bijvoorbeeld. En dat is natuurlijk extra goed voor het verdienmodel.
En voor deze doelgroep wordt nu net iets te vaak een liefdevol oogje dicht geknepen en gelden simpelweg andere regels, want ach het oog wil ook wat op de werkvloer ( jazeker, hier is zeker een afslag in de emancipatiegolf bewust gemist #metoo ) en het credo “ happy wife happy life” en “daddy’s girl” zijn nog nooit zo waar geweest als in deze gevallen. Ik gun het oprecht niemand om dit soort types in je team te hebben. En dan het fenomeen van medior functies Met regelmaat zie ik dat voorbijkomen in de zoektocht naar personeel, terwijl er voorheen voor de duidelijkheid werd gewerkt met junior en senior functies ter verduidelijking van de benodigde kennis en ervaring.
Mij zegt het fenomeen niets meer dan we zoeken veel ervaring en dat mag eigenlijk niets extra kosten. Vlees nog vis dus, want kwaliteit komt nu eenmaal niet gratis. Dat is hetzelfde als de illusie dat een fatsoenlijk marketingbeleid te ondervangen met inzet van social media en online presence. Bij de vraag: Wat ga je daar vertellen dan, wordt het of heel stil tegenwoordig of de stagiaire of dochterlief gooit wekelijks 28 losse ballen jouw kant op via social media. Hoeveel ballen worden gevangen, laten we maar even in het midden, dat kun je vast zelf wel invullen.
En dan hebben we tot slot de nieuwe wc-eend AI als vlek oplossend middel. Je weet wel het redmiddel voor mensen die niet in staat zijn zelf een fatsoenlijke tekst te schrijven, een logo of afbeelding te ontwerpen, etc. En begrijp me niet verkeerd hoor, want ik kan dat ook niet allemaal zelf. Maar ik vind het wel normaal dat je voor ieder vak een professional inhuurt en geen snotneus achter een bureau zet die pretendeert alles te kunnen. Fijn hoor dat je dochter zo veel talent heeft en begrijpelijk dat je haar de wereld gunt, maar val mij er niet mee lastig.
AI is zo goed als de prompt die je het geeft en dat begint ook daar altijd nog bij de creativiteit van een ervaren professional. Daarop aansluitend wil ik ook oproep doen te stoppen met de verheerlijking van Gen Z. Uiteraard heeft de jeugd de toekomst en kunnen we van iedere generatie iets leren. Jongeren zijn een belangrijke doelgroep, want hier worden de zaadjes geplant voor klantloyaliteit. Maar stop alsjeblieft met ze als voorbeeld en vraagbaak neer te zetten over hoe de wereld in elkaar steekt en wat wij daar mee moeten doen. Er komt echt een dag dat het kwartje valt dat de aarde niet om hen draait maar om de zon, dus voorkom die kosten bij de psycholoog op voorhand.
Ik wil namelijk niet praten in slang en me en mijn als een verward persoon door elkaar halen …. alsof we allemaal Marrokaanse roots hebben. Bewaar dat voor het schoolplein voor de rest van de luizenmoeders, maar het is niet voor mij en zeker niet voor mijn klanten. Zo maar even wat gedachten die door mijn hoofd gingen deze maand. Weet me te vinden als je hulp kunt gebruiken bij je weg vinden in een goed marketingverhaal.