Deze maanden zijn voor mij altijd een soort grijze periode in aanloop naar de lente waarin weinig te beleven valt, zeker nu dankzij jeweetwel veel niet doorgaat en weinig mogelijk is. Carnaval gaat niet door, geen optocht, wat voor een Brabander normaal een prettige afwisseling is. Even los en de boel de boel laten.
Voor Valentijn hoef ik dit jaar ook niet veel te verwachten, hoewel je weet nooit. Laat je niet afschepen met dooddoeners zoals “Het is zo commercieel”. Dikke doei, je bent de moeite waard of niet, geen smoesjes, een gedicht maken kan iedereen, simpel kaartje is ook goed. Het gaat om de gedachte en het gebaar, zonder effort geen resultaat.
Toch merk ik dat er ook weinig animo is in deze periode, ook reclamisch is er weinig wat mijn aandacht trekt, net als weinig opzienbarende campagnes. Je weet wel dat je denkt, lekker hoor. Niets van dat alles, helaas………… Ik zou bijna denken “Ik ga een langdurig tukje doen tot 21 maart en de lente begint, maak me dan maar wakker”. Maar toen kwam er afwisseling in al het grijs.
Want dan gaat het zoals altijd rond carnaval en na de kerst, als niemand er meer op zit te wachten sneeuwen en stevig vriezen ook nog. Een kleine opleving voor het land. Prachtig hoor zo’n witte wereld, heel romantisch, maar dat duurt maar een uur voordat het transformeert naar grijze, natte drap waar niemand in wil zijn. Gelukkig valt de voorspelde kou tot nu toe mee, hoewel je mag en kan toch nergens heen, dus who cares.
Mooi ook hoe na code rood, oranje en etc. er altijd een soort vreemde koorts en honger naar schaatsen ontstaat met als ultieme wens De Elfstedentocht. Ik kan me de laatste nog herinneren en de totale nationale gekte.
Ook mooi te zien hoe merken daar op aanhaken en van alles doen om onderdeel te zijn van deze nationale sport. Het was 1997 toen de laatste Elfstedentocht gereden werd. Ik werkte net een jaar bij Otto, maar zat met “ijsvrij” een hele dag voor de buis om de tocht der tochten te volgen net als de rest van het land.
Het land veerde weer even op met deze koude periode dat er weer een mogelijkheid zou zijn na al die jaren, maar waarschijnlijk gaan we dat niet redden en zou ook lastig worden met het oog op jeweetwel. Want wat is iedereen dat toch zat toch, dat niks kan en mag. Daarom hier een kleine terugblik op onze nationale sport en de hoop dat “It giet oan” er ooit weer van komt. Wellicht dit jaar een Tocht der Tochten met alleen topschaatsers, maar er ontbreekt nog 1 essentieel onderdeel: goed ijs in Friesland. Dat schijnt iedereen in het enthousiasme een beetje te vergeten. Whoops!