Photocredits: Elien (cover) & Emiel Schalk (header) on Unsplash
Ken je dat gevoel? Dat je op een idee zit te broeden, maar dat het niet echt lekker van de “band” wil rollen. Bij mij werkt het averechts daar dan veel druk op te zetten, hoe meer ik dat doe of nog erger als anderen dat doen, hoe erger de situatie wordt. En ga ik in het ergste geval iets maken wat het onder de tijdsdruk net niet is. En dat is nu precies wat je niet wil, want vaak heb je maar 1 kans om iets neer te zetten. Dus is het zaak het dan ook maar meteen goed te doen. Tijd geeft je de ruimte om het meest optimaal denkbare neer te zetten, omdat je de tijd neemt om de hele situatie vanuit zoveel mogelijk invalshoeken te bekijken en fouten te voorkomen.
Van die extra druk word ik juist heel druk in mijn hoofd met alle gevolgen van dien, waardoor de kans groot is dat ik dingen over het hoofd zie die in een latere fase cruciaal kunnen zijn. Het heeft dus niets te maken met een gebrek aan inspiratie, want daarvoor heb ik wel mijn dingen (daar kom ik in een andere blog graag op terug). Het is meer de ruimte houden om de juiste verbanden te leggen in het invullen van de klantbehoefte: wat is het probleem en hoe lossen we dat op? Strevend naar een zo optimaal mogelijke oplossing vanuit 360 graden, die later geen 30 rollen plakband nodig heeft om de boel bij elkaar te houden.
En geloof me, als een combinatie van type rood en geel, is dit mijn grote valkuil: als het idee er is, kan ik daar zo “verliefd” op worden dat het me niet snel genoeg kan gaan het ook neer te zetten. Gelukkig heb ik me altijd in de rijkdom kunnen onderdompelen van een groot multidisciplinair team, met gelijkgestemden, maar ook met vakkundige collega’s van de typen groen en blauw die me meerdere malen voor grote fouten en risico’s hebben behoed, al zag ik dat toen nog als irritante vertraging en moeilijk doenerij. Nu weet ik gelukkig beter en vinden mijn opdrachtgevers het niet altijd fijn dat ik de kwaliteit belangrijker vind dan snelheid. Dan duurt het maar wat langer, want voor je klant wil je wel het beste, altijd is dat het centrale vertrekpunt in mijn werk en dat blijft het ook.
Wat voor mij in dat soort situaties enorm helpt, is het bos, en ik weet dat meer vakgenoten dit zo ervaren. In een situatie dat je voelt en weet dat je er bijna bent en vlak voor het momentum staat, maar het “kwartje wil maar niet 100% vallen”, neem dan juist even afstand en tijd om het proces het proces dan maar te laten zijn en dar je ruimte voor in te nemen. Daarvoor zoek ik dan de natuur op, even helemaal niks wat lijkt op een bureau of te maken heeft met werk. De frisse lucht, de geur van een bos, de kleuren, de geluiden van dieren, de stilte…. al stappen zettend, hoef ik verder helemaal niets. Het zet mijn gedachten stil, waardoor er ruimte ontstaat waarin op de een of andere manier de puzzelstukjes in 1 keer wel op hun plek vallen. Het moment dat je denkt: Waarom, waarom, waarom, heb ik daar niet eerder aan gedacht. Tja, als we dat eens wisten, werd het heel druk in het bos.
Recent kwam er in mijn netwerk een opdracht voorbij waardoor ik weer in mijn lokale lievelingsbos belandde en ik aan dit magische gegeven moest denken. Dus worstel je met een problematiek of zit je te broeden op je zoveelste “gouden ei”? Ga het bos in, want in dit seizoen is het ook nog eens wonderbaarlijk mooi met al die herfstkleuren. Symbolisch ook mooi, dat je bladeren verliest om nieuwe dingen te laten ontstaan. Daar moet toch een mooi idee kunnen ontstaan? Gouden uren voor gouden ideeën.